20 jaar ondernemen
Snelheid is een relatief begrip, ik weet het. Wout Van Aert en Matthieu van der Poel zijn natuurlijk snel, maar Max voegt daar lachend 250 kilometer per uur aan toe. Femke Bol is snel, maar de snelheid van het licht is met 299.792 kilometer per seconde een stuk rapper.
Maar weet je wat pas echt snel gaat?
DE TIJD
Het is haast niet te bevatten, het voelt onwerkelijk het is volgens velen praktisch onmogelijk dat ik nog steeds ‘samen ben’ met Ewald en Ivo, en het is cliché… Maar het is echt zo:
5 Augustus bestaat excap 20 jaar!
De trouwe volger en vriend van de firma weet natuurlijk dat we hier de periode Store Support en excap optellen. Maar dat maakt niet uit. 5 Augustus ondernemen we 20 jaar, zijn we al ruim 20 jaar compagnons, vrienden en elkaars steun en toeverlaat.
Daarom leek het mij een mooi moment om nog eens terug te blikken. Even helemaal terug naar de start van ons bedrijf. Dat deze we eerder ook, toen we onze nieuwe naam introduceerden. Ik heb die verhalen erbij gepakt, opgepoetst met een tikkeltje actualiteit en hierbij opnieuw gepubliceerd. Ik hoop dat je net als mij een grote glimlach ervaart, en net als mij concludeert dat 20 jaar geleden als gisteren voelt. En dat tijd/snelheid ook maar een relatief begrip is.
Hoe het allemaal begon
Als je de foto hieronder goed bekijkt, dan kun je twee dingen concluderen, dat:
- Het in 2000 lastig te voorspellen was dat drie personen op onderstaande foto bijna 16 jaar later een, zoals ze zelf zeggen, prachtig bedrijf zouden hebben opgebouwd;
- Ik een geslaagde studietijd heb gehad.
Wat je niet ziet of kunt weten, is dat dit ongeveer de eerste en enige foto is waarop Ewald, Ivo en ik staan. En in het geval van deze foto kenden we elkaar niet eens, het is een plaatje van de eerste dag van ons introductiekamp in De Ardennen. Een samenzijn dat als doel had elkaar goed te leren kennen, omdat we enkele weken later startten met de opleiding Ondernemerschap & Management aan de Hanzehogeschool Groningen.
Introductiekamp opleiding Ondernemerschap & Management 2000
De vier jaar die volgen zijn overzichtelijk in de eenvoud, kennen het hoge welzijnsniveau van de gemiddelde student en maken ons volwassen. We wonen op kamers, we bezoeken met enige regelmaat de gezellige Zuidzijde van de Grote Markt, we hebben een bijbaantje om die bezoeken te financieren, we zijn lid van de plaatselijke voetbalclub (maar voetballen weinig), afhankelijk van de docenten volgen we interessante colleges en… we zitten steeds vaker bij elkaar in projectgroepjes, waardoor we erachter komen dat we een klik hebben die naast gezelligheid ook steeds vaker perspectief biedt voor onze carrière na de studie.
Toen het afstuderen om de hoek kwam kijken, besloten we gedrieën een scriptie te gaan schrijven. Een scriptie a.k.a. ondernemersplan waarin we, op verzoek en advies van de school zelf, een plan bedachten waarbij we studenten en het bedrijfsleven nader tot elkaar konden brengen. Want heel eerlijk: de literatuur die op de boekenlijst stond, de praktijkervaring die je naast je stage opdeed en de mate waarin je in staat was een netwerk op te bouwen, waren destijds niet optimaal te noemen. We bedachten dat studenten met hun OV-jaarkaart het land door zouden reizen, winkels gingen bezoeken en in ruil voor studiepunten of geld hun mening zouden geven over de mate waarin ze goed werden geholpen als klant.
De maanden daarop werkten we harder en bijna meer dan het totaal van de vier jaar daarvoor. De maanden daarop deden we marktonderzoek, zochten we alle bureaucratische zaken uit om ‘een bedrijfje te kunnen starten’ en voerden we interviews uit met ervaringsdeskundigen die verstand hadden van… mystery shopping. Want, zoals één van de leukste docenten en praktijkmensen aangaf (Jacques Hartog): “Kijk ‘ns naar Amerika, daar doen ze all over the retail aan mystery shopping.”
Denkend aan retail, winkels, ondersteuning, onderzoek en hulp, werd er een naam bedacht. We pakten een woordenboek om e.e.a. internationaal te laten klinken. En de naam ging gepaard met een logo. Een logo dat werd ontworpen door Ewald. In Paint. Met minder trots, maar des te meer plezier kijk ik nog vaak naar onderstaand beeldmerk, waarin u inderdaad de drie (toen nog smalle) koppies van de oprichters herken
Het logo der logo’s. Store Support 1.0
De Hanzehogeschool, met name in de persoon van Bram ten Kate, toonden als managers van de opleiding veel vertrouwen in ons en boden aan dat wij een kantoor(tje) mochten betrekken om de scriptie om te zetten in een bedrijf.
Ons (hoofd)kantoor anno 2004
Tussen de fase scriptie en bedrijf vond er vanzelfsprekend nog een diploma-uitreiking plaats. Toch voelde het diploma altijd meer als toegangsticket tot de Kamer van Koophandel. Op de fiets naar de KVK, samen met mijn vrienden Ewald en Ivo naar binnen, om 5 minuten later als compagnons weer buiten te staan.
Af en toe had ik moeite om te snappen dat ik als 21-jarige zelfstandig ondernemer zou worden. Ik was gewend om te studeren op mijn kamertje aan de Grote Leliestraat, met gepaste regelmaat mijn was nog naar mijn ouders te brengen en in het weekend te werken als schoonmaker. Vaak durfde ik mijn omgeving nog niet te vertellen dat ik een bedrijf wilde starten. Maar stiekem werd ik zó ongelofelijk blij van het idee dat ik met een relatief laag risico nu pas écht volwassen zou worden, met de vrijheden die hierbij horen.
Gesteund door mijn vriendin (en bij het posten van deze blog al bijna 10 jaar fantastisch echtgenote Saskia), sprong ik samen met Ewald en Ivo in het diepe.
Op ons prachtige kantoor, op de tweede etage van de Hanzehogeschool, met slechts een Nokia en een hele grote Dell computer, gingen we los. Strak in een pak, heel veel pers bellen om te roepen dat Store Support is geboren. En van slechts een enkeling een reactie.
Bijvoorbeeld van, als ik mij goed herinner, het blad Franchise+. Het blad waarvoor ik een prachtige blauw-geblokte stropdas uitkoos, in de verwachting dat dit wel eens heel senior zou kunnen overkomen…
Drie jonge ondernemers in de Herestraat, Groningen
Toch is deze foto meer dan een foto. Het is een foto die relativeert en terug laat denken aan een tijd waarin je een weekend lang feestvierde als je voor je gevoel een werelddeal binnenhaalde, maar die anno 2024 nog geen halve procent van je jaaromzet zou vertegenwoordigen.
Het is het relativerende gevoel dat je het ene moment poseert als jonge entrepreneur, om je 10 minuten later om te kleden, om in een gehuurd autootje zelf bij te springen als mystery shopper. Het relativerende karakter dat je veel te veel stilstaat bij wat beter moet/kan, en veel te weinig stilstaat bij de prachtige historie van ons bedrijf en de geweldige hoogtepunten die volgden vanaf 2004.
